Een Acer campestre, eentje die ik ooit eens gekregen heb samen met een hele bende. Het waren er een stuk of tien. Vermoedelijk zijn het planten uit een haagje. Na een jaartje groeien op het veld zijn de meeste terug gegaan naar hun eerste eigenaar, behalve eentje.
Die heb ik in pot gezet en na een jaartje treuzelen goed terug gesnoeid en beginnen vormen. De foto hierboven is het resultaat van het tweede jaar snoei. In de zomer is hij ook een beetje geknipt en voor de rest gewoon vrij gegroeid.
Mest kan hem goed verdragen en van ziekte geen last gehad.
zo zagen ze er uit na een jaartje groeien op het veld. Scheuten van bijna twee meter gemaakt en serieuze wortels! Nogal moeten beitelen voor ze terug uit de grond te krijgen.
Fotos boven; het eerste jaar in pot en het resultaat van het snoeien van de dikke takken.
Goed gereageerd: de groei in de vroege zomer.
Meteen een beetje bijgesnoeid. Afgesnoeid eigenlijk want bijsnoeien dat gaat niet.
Voila de groei na de zomer. De stokken dienen om de takken wat rechter te laten groeien. Sommige soorten hebben de neiging om hun takken niet recht omhoog maar slordig over de grond te laten gaan. Door ze te leiden langs bamboe stokken is het wat beter georganiseerd en is er ook meer groei.
Zo sé in de workshop zonder blad, herfst.
In de top nog een tak weg en netjes gefreesd.
De wonden genezen langzaam en zijn ook nogal vies en vettig onder de wondpasta. Eventjes poetsen met de dremel en ook de kantjes van het levend gedeelte even aanraken, kwetsen. Zo reageerd hij weer met nieuw callus en overgroeid de wonde sneller.
Hier zie je ook dat de overgroeiïng een beetje afgeschraapt is.
Volgende stap: alles afdekken met wondpasta. Bij de foto boven, de grootste wonde heb ik alleen de kanten afgedekt. De reden hiervoor is dat het zo vies en vettig was hieronder. Op deze manier krijgt het misschien de kans om wat op te drogen en zo beter te genezen.
Zo dat was hem alweer. Nog even denken over de voorkant en in het voorjaar verpotten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten